2019-11-18
خشک کردن اسپری در صنعت داروسازی
خشک کردن با اسپری یکی از قابل توجه ترین فناوری هایی است که در حال حاضر در داروسازی استفاده می شود.این یک فرآیند پیوسته است که در یک مرحله، یک خوراک مایع را به پودر تبدیل میکند و زمانی که ویژگیهای دقیقی مانند اندازه ذرات، مورفولوژی و پایداری مورد نیاز باشد، یک فرآیند ایدهآل است.این بررسی، فناوری، کاربردهای فعلی و آتی و چگونگی سطح فعلی درک و ابزارهای مدلسازی را تشریح میکند که مرحله توسعه فرآیندی را که هم ناب و هم بدون ریسک است، فراهم میکند.
اسپری خشک کردن
خشک کردن اسپری یک روش خشک کردن است که برای اولین بار بیش از 140 سال پیش به عنوان بهبود در خشک کردن و تغلیظ مایعات توصیف شد.اما در آغاز قرن بیستم بود که سطح پیچیدگی و دانش این فرآیند اجازه استفاده صنعتی از آن را داد.تولید شیرخشک اولین کاربرد تجاری بود و هنوز هم یکی از مهمترین کاربردهای این فناوری باقی مانده است.
خشک کردن اسپری شامل اتمیزه کردن یک خوراک مایع به قطرات بسیار کوچک در داخل یک گاز خشک کننده داغ است که منجر به خشک شدن ناگهانی قطرات به ذرات جامد می شود.سپس ذرات با استفاده از سیکلون و/یا کیسه فیلتر به عنوان محصول نهایی اسپری خشک شده از گاز خشک کن جدا می شوند.خوراک می تواند محلول، سوسپانسیون یا امولسیون باشد و محصول حاصل را می توان به صورت پودر، گرانول یا آگلومرا طبقه بندی کرد.
بنابراین در یک مرحله مداوم، خشک کردن با اسپری یک ماده اولیه مایع را به پودری با خواص کاملاً مشخص تبدیل می کند.خواصی مانند سطح رطوبت یا حلال باقیمانده در پودر، مورفولوژی ذرات یا اندازه و چگالی پودر را می توان تا حد زیادی در سطوح هدف دستکاری کرد.انعطافپذیری قابلتوجه در تنظیم خواص پودر نهایی، ملایمت فرآیند و مقرون به صرفه بودن آن در مقایسه با فناوریهای رقیب مانند خشک کردن انجمادی منجر به تکثیر آن در کاربردهای صنعتی متعدد از جمله لوازم آرایشی، مواد شیمیایی خوب، شویندهها، پلیمرها، مواد کمکی و دارویی شد. .
استفاده از خشک کردن اسپری در داروها برای اولین بار توسط بولاک و همکارانش در دهه 1940 مورد بررسی قرار گرفت و در دمنوش ها، عصاره ها، نمک های دارویی غیر آلی، آدرنالین و ویتامین C به کار رفت. کاربردهای بسیار بیشتری به دنبال داشت، و به ویژه مربوط به تولید مواد کمکی دارویی و جداسازی مواد فعالی که یا حساس به حرارت بوده و یا به سختی متبلور می شوند.برخلاف تصور رایج، خشک کردن با اسپری در واقع یک روش خشک کردن بسیار ملایم است – اولا، قرار گرفتن در معرض دما به ثانیه یا حداکثر چند دقیقه محدود می شود، و ثانیاً، اثر خنک کنندگی حاصل از فرآیند تبخیر، از مواد خشک شده با اسپری محافظت می کند. از دمای فله بالاتر.اما علیرغم کثرت کاربردها، تا پایان قرن حاضر استفاده از خشک کردن اسپری در کاربردهای دارویی افزایش چشمگیری پیدا کرد.
محرک کلیدی برای این گسترش نیاز به فرموله کردن داروهای خوراکی در حالت آمورف به عنوان وسیله ای برای افزایش فراهمی زیستی بسیاری از داروهای مدرن بود.با توجه به فرآیند تبخیر سریع خشک کردن اسپری، این روش به روشی ایده آل برای رسوب داروها از محلول ها در حالت آمورف تبدیل شده است.این پلت فرم فرمولاسیون، که به عنوان "پراکندگی جامد آمورف" شناخته می شود، سریع ترین رویکرد فرمولاسیون در حال رشد برای غلبه بر فراهمی زیستی ضعیف بسیاری از داروها است.خشک کردن اسپری و اکستروژن مذاب داغ فرآیند اصلی تولید برای به دست آوردن این مواد بی شکل هستند.سایر محرکها برای استفاده گستردهتر از خشککردن اسپری در صنعت داروسازی عبارتند از تولید داروهای استنشاقی مانند Pfizer's Exubera یا Mannkind's Afrezza (هر دو انسولین پودری استنشاقی)، میکروکپسولها برای فرمولاسیون با رهش کنترلشده یا پوشش طعم و اشکال پودر پیشرفته مانند مستقیم. پودرهای قابل تراکم و به راحتی خیس شدنبنابراین تعجبی ندارد که ببینیم هر دو سال یا اخیراً هر سال، یک ماده شیمیایی جدید با استفاده از فناوری خشک کردن اسپری فرموله میشود.برخی از نمونه های برخی از آنها عبارتند از Cesamet (nabilone، Valeant Pharmaceuticals)، Intelence (etravirine، Janssen Therapeutics) و Incivek (telaprevir، Vertex Pharmaceuticals).ویژگیهای فعالکننده خشککردن اسپری نیز در فرمولبندی مجدد داروهای موجود و برای اهداف مدیریت چرخه زندگی استفاده میشود.
درخواست خود را مستقیماً برای ما ارسال کنید